De geboorte

Het mooie van de losse/beweegbare schedelbotjes van de baby, maakt dat er een natuurlijke bevalling plaats kan vinden. 
De enorme druk tijdens de geboorte, de angst voor het onbekende en soms de babyonvriendelijke verloskundige methodes, kunnen het openplooien van het lichaampje behoorlijk tegenwerken. 
Daar waar de schedelbeenderen over elkaar kunnen schuiven, kunnen zij ook zenuwbanen of bloedbanen blokkeren. 
Een zeer frequent geïrriteerde zenuw is de nervus vagus.
Deze speelt een belangrijke rol in de ontspannen werking van alle organen.
-> Irritatie van deze zenuw kan leiden tot bv. een huilbaby of hyperkinetisch gedrag op later leeftijd. 

Wederkerige oorontstekingen/Reflux

Oorontstekingen en reflux zijn de meest voorkomende fysieke problemen bij baby's/peuters/kleuters.
Wat dan ook weer andere "problemen" met zich mee brengt: 

• huilbaby
• slaapproblemen (door horizontale houding)
• gevoelig voor bronchitis
• wit beslag op de tong

Door meer ruimte te geven aan het middenrif, de spieren errond te ontspannen, het cranio-sacrale ritme weer optimaliseren zodat de buis van Eustachius weer een doorstroming krijgt,... verbeteren we de immuniteit. Waardoor het lichaampje weer meer en meer optimaal werkt en dus ook zo beter aan zelfgenezing kan doen. 

Een kind(je) "met een etiket"

Een leerstoornis, een gedragsstoornis,... Maar hoelang duurt dat dan juist? Wat betekent dat dan? 
Stoornis... eigenlijk is het niet meer dan dat. Eigenlijk wil het ons zeggen; er is iets in het lichaam/hoofd dat niet 100% doet, waarvoor het "gemaakt" is. Wij hebben zoveel botten in ons hoofd die afzonderlijk van elkaar bewegen. Maar dat wil ook zeggen dat er heel veel botjes zijn die kunnen blokkeren. 
Wanneer zo'n botjes blokkeren door bv. de geboorte, een trauma, een (harde) val,... kan dat er voor zorgen dat ons lichaam niet 100% kan functioneren zoals het zou "moeten". 
Wil dat dan zeggen dat we Autisme, AHAD,... kunnen voorkomen/genezen? 
Ja, daar geloof ik in.  
Hoe sneller we de blokkade bij de schedelbeenderen kunnen opheffen  (tussen 0 en 1.5 jaar) gaat er zich ook geen stoornis kunnen ontwikkelen. 
Tussen de 6 en de 18 jaar kunnen we het nog behandelen/verzachten/mee losmaken.
Hoe ouder het kind, hoe langer het duurt om het volledig te kunnen corrigeren. 
Vanaf 18 jaar is de schedel helemaal gevormd en kan dan niet meer gecorrigeerd worden. Dan kunnen we enkel nog verzachting bieden waardoor eventuele klachten nog wat verbetert kunnen worden. 

Wat ik bij deze technieken vooral doe is de kinderen ondersteunen, de druk in het hoofdje verminderen zodat ze meer en meer kunnen ontspannen aangezien ze de prikkels minder hard gaan binnen krijgen. 

Kinderen VS stress

Als mama en papa probeer je steeds te doen wat je denkt dat die moment het beste voor het kind is. 
Maar hoe je dat ook draait of keert, het is vaak afwegen of juist dit het beste is. 
Struggelen we allemaal wel eens met moeten we nu net even harder zijn of verzachten. 
Maar dan is er ook nog de buitenwereld. 
De druk die ze soms voelen van school uit, de druk ten opzichte van de vriendjes,... Want ergens willen we allemaal gewoon lief/leuk gevonden worden. 
En dit geeft vaak stress met zich mee.
Kinderen kunnen nu eenmaal niet altijd verbaal vertellen wat daar nu net de oorzaak van is. Omdat ze het soms ook echt niet weten. Want wat is de reden dat jij soms eens ineens hoofdpijn hebt? 
Het enige wat ze kunnen vertellen zijn de gevolgen die ze voelen. 
Ik heb buikpijn, ik voel me niet zo lekker, sneller verdrietig zijn, soms ineens heel boos worden,... Allemaal gevolgen van het niet kwijt kunnen van prikkels/gevoelens die ze vervolgens niet kunnen verwerken/plaatsen. 

Tijdens een behandeling praat ik met de kindjes/ouders. Door bepaalde dingen aan te halen kan het zijn dat er emoties loskomen waardoor deze wel verwerkt kunnen worden of ze zich er bewust van worden. De ene keer is het een slappe lach, de andere keer is het een traan, soms is het een dutje tijdens de behandeling. Telkens sta ik er nog van versteld hoe de kinderen zelf voelen wat ze al dan niet nodig hebben.